بررسی رابطۀ علی بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت، با توجه به اثرات میانجی توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ علّی بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت، با در نظر گرفتن نقش میانجی توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در میان اعضای هیئت علمی بود. روش: به منظور انجام این مطالعه نمونه ای به حجم 196 نفر عضو هیئت علمی به روش نمونه گیری طبقه ای از اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد انرژی در کار، خلاقیت در کار، توانمندسازی روان شناختی و اخلاق کار اسلامی جمع آوری شد. همچنین، به منظور ارزیابی روابط بین متغیّرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اخلاق کار اسلامی با خلاقیت، توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی رابطۀ مثبت و معنادار دارد. همچنین، رابطۀ بین اخلاق کار اسلامی و خلاقیت از طریق توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار میانجی گری می شود. به عبارتی؛ اخلاق کار اسلامی از طریق توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار موجب تقویت خلاقیت اعضای هیئت علمی می شود. نتیجه گیری: توانمندسازی روان شناختی و احساس انرژی در کار، رابطۀ بین اخلاق کار اسلامی با خلاقیت را تحت تأثیر قرار می دهند. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی این دو متغیّر در بررسی رابطۀ علّی اخلاق کار اسلامی با خلاقیت تأکید می کند.